Non est igitur summum malum dolor.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Duo Reges: constructio interrete. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Haec igitur Epicuri non probo, inquam.

Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.
Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Hoc autem loco tantum explicemus haec honesta, quae dico,
praeterquam quod nosmet ipsos diligamus, praeterea suapte
natura per se esse expetenda.

Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio
quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse.

Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?

Quid de Pythagora?: Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Quonam, inquit, modo?: Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;
Bork: Si longus, levis;
Verum audiamus.: Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?
Facete M.: Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?
Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quid est enim aliud esse versutum? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Cur post Tarentum ad Archytam?

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.